ಹೆಸರಿನಲ್ಲೇನಿದೆ???

                                                                                  

ಹೀಗೊಂದು ಯೋಚನೆ, ಸುಮಾರು ಶತಮಾನಗಳ ಹಿಂದೆ ಬುದ್ಧನ ಶಿಷ್ಯನೊಬ್ಬನ ತಲೆಯೊಳಗೆ ಹೊಕ್ಕಿತ್ತು. ಅದರ ಸತ್ಯಾನ್ವೇಷಣೆಗೆ ಹೊರಟ ಅವನ ದಾರಿಗೂ ನನ್ನ ಹಾದಿಗೂ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸಂಬಂಧವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಈಗಲೇ ದೃಢೀಕರಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ.

ಎಪ್ಪತ್ತರ ದಶಕದ ಕಾಲಮಾನದಲ್ಲಿ "ಸುಧಾ" ಎಂಬ ಜನಪ್ರಿಯ ವಾರಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗುತ್ತಿದ್ದ "ಸೀಕ್ರೆಟ್ ಏಜೆಂಟ್ ವಿಕ್ರಂ" ಎಂಬ ಫೋಟೋ ಕಾಮಿಕ್ಸ್ ನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ವಿಕ್ರಂ ಎಂಬ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ನಾಯಕನಿಗೆ ಅಭಿಮಾನಿಗಳಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮಂದಿರು " ಅಕ್ಕನಿಗೆ ಗಂಡು ಮಗುವಾದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ವಿಕ್ರಮ್  ಅಂತ ಹೆಸರಿಡಬೇಕು" ಎಂದು ನನ್ನ ನಾಮಾಂಕಿತವನ್ನು ನಾನು ಗರ್ಭದಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದರು.

ಸೀಕ್ರೆಟ್ ಏಜೆಂಟ್ ಅಥವಾ ಇನ್ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ನಾಯಕನಾಗದಿದ್ದರೂ  "ವಿಕ್ರಮ" ನಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬೆಳೆದೆ. 

ಮುಂದೆ ಶಾಲೆಗೆ ಸೇರುವಾಗ ತಂದೆಯ ಹೆಸರಿನ( ಶಾಮಣ್ಣ) ಮೊದಲ ಅಕ್ಷರ ನಮ್ಮ ಹೆಸರಿನ ಮುಂದೆ ಜೋಡಿಸಲು " ಎಸ್. ವಿಕ್ರಂ" ಆದೆ.

ಹತ್ತನೇ ತರಗತಿಗೆ ಬಂದಾಗ "Marks sheet ನಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರು, ಜನ್ಮದಿನಾಂಕ ಮುದ್ರಿತ ವಾಗುತ್ತದೆ ದಯವಿಟ್ಟು ಸರಿಯಿದೆಯೇ ಎಂದು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ, ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಈಗಲೇ ಸರಿ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಮುಂದೆ ಬಹಳ ಪ್ರಯಾಸವಾಗುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಶಾಲೆಯವರು ನಮ್ಮ ಹೆಸರು ಮತ್ತು ಜನ್ಮ ದಿನಾಂಕ ಇರುವ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು.

" ವಿ- ಐ- ಕೆ- ಆರ್- ಏ- ಎಂ. ಎಸ್ " ಹಾಗೂ ನನ್ನ ಜನ್ಮದಿನಾಂಕ ಇದಿಷ್ಟು ವಿವರಗಳನ್ನು ದೃಢಪಡಿಸಲು ನನಗೆ ದೊರಕಿದ್ದ ಕಾಲಮಾನ ಬರೋಬ್ಬರಿ ಮೂರು ದಿನಗಳು.

SSLC ಅಂಕಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹೆಸರಿನ ನಂತರ initials ಬರುವುದರಿಂದ "ಎಸ್. ವಿಕ್ರಂ" ನಿಂದ  "ವಿಕ್ರಂ. ಎಸ್" ಗೆ ಬಡ್ತಿ ದೊರೆಯಿತು.

ಹೀಗೆ ಮುಂದುವರೆದು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಗೆ ಸೇರಿದೆ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಹೆಜ್ಜೆಯಾಗಿ ಪಾಸ್ಪೋರ್ಟ್ ಗೆ ಅರ್ಜಿ ಹಾಕಿದೆ.

ಅರ್ಜಿಯಲ್ಲಿ Expand Initials ಎಂದು ನಮೂದಿಸಿದ್ದ ಕಾರಣ ನನ್ನ ಹೆಸರು "ವಿಕ್ರಮ್ ಶಾಮಣ್ಣ" ಎಂದು ಮಾರ್ಪಾಡಾಯಿತು.ಅಂದಿನಿಂದ ಶಾಮಣ್ಣ ನನ್ನ ಸರ್ನೇಮ್ ಆಯ್ತು. 

ನಿಜವಾದ ಫಜೀತಿ ಶುರುವಾದದ್ದು ಅಂದಿನಿಂದಲೇ.

ನಾನು Shipping ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಮತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಪದೇ ಪದೇ Medical checkup, training, promotional interview.. ಹೀಗೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯ Procedure ಗಳು ಇದ್ದು ಮತ್ತು ಇದರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರನ್ನೇ ಕರೆದು ತಪಾಸಣೆ ಮಾಡುವ ಪದ್ಧತಿ ಇಂದಿಗೂ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿದೆ.

ಹೀಗೊಂದು ತಪಾಸಣೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಸರದಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ, ಜವಾನ ಬಂದು

" ಶಮಂತ್…. ಶಾಮಂತ್…" ಎಂದು ಕೂಗಿದಾಗ ಯಾರ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಬಾರದೇ ಕೊನೆಗೆ ಆತ " ವಿಕ್ರಂ" ಎಂದು ಕೂಗಿದಾಗ ಶಿಸ್ತಿನ ಸಿಪಾಯಿಯಂತೆ ಸೆಟೆದು ನಿಂತ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ

 " ಕಬ್ ಸೆ ಬುಲಾ ರಹಾ ಹೂ.. ಜವಾಬ್ ಕ್ಯೂ ನಹಿ ದೇತೆ ಹೋ" ಎಂದಾಗಲೇ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಆತ ಕೂಗುತ್ತಿದ್ದ  ಶಮಂತ್, ಶಾಮಂತ್.. ಎಲ್ಲವೂ ನಾನೇ ಎಂದು.

ಎಷ್ಟೋ ಜನ ಅದನ್ನು ಸಾಮಂತ್, ಸಾವಂತ್.. ಎಂದು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಾನು ಮರಾಠಿಯ ಕುಡಿ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಮರಾಠಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿದ್ದು ಉಂಟು.

ಅಂದಿನಿಂದ ಇಂತಹ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಒಂದೇ ಚಿಂತೆ 

" ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಏನೆಂದು ಕರೆಯುವರೋ…??!!"

ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ನನ್ನ ಬಡ್ತಿಯ ಪರೀಕ್ಷೆಯ Interview ಸಲುವಾಗಿ ನನ್ನ ಸರದಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ

" ಶರ್ಮಾ" ಎಂದು ಜವಾನ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗಿದ. ಯಾರು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಸದ ಕಾರಣ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಜನರ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಕೂಗಿದ. ನನ್ನ ಸರದಿ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಕೇಳಿದಾಗ,

" ಶರ್ಮಜೀ,   ಸಬ್ಸೆ ಪೆಹಲೆ ಆಪ್ಕಾ ಹೀ ನಾಮ್ ಬುಲಾಯ…ಕಿಧರ್ ಥೇ ಆಪ್??" ಎಂದು ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಕೂಗುವುದಲ್ಲದೆ ನನ್ನದೇ ತಪ್ಪು ಎನ್ನುವಂತೆ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಹಾಕಿದ್ದ. 

" ಆಂಗೀರಸ… ವಿಕ್ರಮ ಶರ್ಮಃ ಅಹಂಭೋ ಅಭಿವಾದಯೇ" ಎಂಬ ಸಿದ್ಧಾಂತದಂತೆ ಆತ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಕೂಗಿದ್ದ.

 "ಬಹುಶಃ ತಪ್ಪು ನನ್ನದೇ ಇರಬಹುದು" ಎಂದು ನನ್ನನ್ನು ನಾನೇ ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡೆ.

ಮುಂದೆ ನನ್ನ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಶಾಮ್,  ಎಂದು ಕರೆದರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಶಮಾನ, ಶಮಾಣ, ಶರ್ಮ, ಶಮಂತ್, ಸಾಮಂತ್ ಹೀಗೆ ಅವರ ನಾಲಿಗೆ ಹೊರಳಿದಂತೆ ಕರೆದರು. 

ನನಗೆ ಯಾರ ಹೆಸರು ಕರೆದರೂ ನನ್ನ ಹೆಸರೇ ಕರೆಯುತ್ತಿರುವರೇನೋ ಎಂದು ಭಾಸವಾಗುತ್ತಿತ್ತು.  ಕೆಲವರಿಗೆ ಇದು ತಮಾಷೆಯಾಗಿಯೂ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು.

ಒಮ್ಮೆ ನನ್ನ ಆದಾಯ ತೆರಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ತಪ್ಪುಗಳಿದ್ದ ಕಾರಣ ಅದನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು Accounts Department ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ.  ನಾ ಬಂದ ಕಾರಣ ಕೇಳಿದ ಗುಮಾಸ್ತನು ತನ್ನ ಮೀಸೆಯನ್ನು ತೀಡುತ್ತಾ 

" ನಾಮ್ ಬೋಲಿಯೇ " ಎಂದ.

ವಿಕ್ರಂ ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸಮಾಧಾನಗೊಳ್ಳದೆ,

" ಪೂರ ನಾಮ್ ಬತಾಯಿಯೇ" ಎಂದ.

ವಿಕ್ರಂ ಶಾಮಣ್ಣ ಎಂದು ಹೇಳಿದ ಕೂಡಲೇ

"Spelling ಬತಾಯಿಯೇ" ಎಂದು ಪೆನ್ನನ್ನು ಆಯುಧದಂತೆ ತಯಾರಾಗಿ ಹಿಡಿದನು. 

ಹೆಸರನ್ನು ಬರೆದು, ಶಾಮಣ್ಣ ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಶಾಮ್ ಮತ್ತು ಅಣ್ಣ ಎಂದು ವಿಂಗಡಿಸಿ 

" ಶಾಮ್ ಔರ್ ಅಣ್ಣ?? " ಎಂದು ಕೇಳಿದ. 

ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ ನನಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರೇ ಬಂದಿತು. ನನ್ನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗೂ ಕಾಯದೆ ಸ್ವತಃ  ತನ್ನಲ್ಲೇ ಎಂಬಂತೆ

" ಶಾಮ್ ಮತ್ಲಬ್ ಕೃಷ್ಣ, ಅಣ್ಣ ಮತ್ಲಬ್ ಬಡೇ ಭಾಯ್…ಮತ್ಲಬ್ ಕೃಷ್ಣ ಕ ಬಡೇ ಭಾಯ್- ಬಲರಾಮ್, ಆಪ್ಕಾ ನಾಮ್ ವಿಕ್ರಂ ಬಲರಾಮ್" ಎಂದು ವಿಜಯದ ನಗೆ ನಗೆ ಬೀರುತ್ತಾ 

" ಠೋಕ್ ಥಾಲಿ"  ಎಂದು ತನ್ನ ಹಸ್ತವನ್ನು ನನ್ನ ಬಳಿ ಚಾಚಿದನು.

15 ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಎಷ್ಟೋ ಜನರಿಗಿಂತ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನೇ ಬದಲಿಸಿದ ಈತ ಸಾವಿರಪಾಲು ಮೇಲು ಎಂದೆನಿಸಿತು. ಆತನಿಗೆ ನಾನು ಹೇಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲಿ ಎಂದು ತಿಳಿಯದೇ ಪೆಚ್ಚಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಹಲ್ಲುಕಿರಿಯುತ್ತಾ ನಿಂತೆ.

ನನಗೆ ಒಂದು ಅರ್ಥವಾಗದ ಸಂಗತಿಯೆಂದರೆ

 "ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಶಾಮ್ ಮತ್ತು ಅಣ್ಣ ಎರಡು ಪದಗಳ ಉಚ್ಚಾರಣೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಯೇ ಬರುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೂ ಅವೆರಡೂ ಪದಗಳು ಸೇರಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ಶಾಮಣ್ಣನ ಬದಲಿಗೆ ಉಳಿದೆಲ್ಲ ಪದಗಳು ಬರುತ್ತಿದ್ದವು, ಅವರಿಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಶ್ರಮ ವಾದರೆ ಸುಮ್ಮನೆ ವಿಕ್ರಂ ಎಂದೇ ಕರೆಯಬಹುದಲ್ಲ" ಎಂದು ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ಬದಲಿಸಿದ/ ಮರೆಯುವಂತೆ ಮಾಡಿದ, ಮಹಾನುಭಾವರನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತ/ ಶಪಿಸುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಗ 

" ಶಾಮಣ್ಣ" ಎಂದು ಕೊರಿಯರಿನವನು ಕರೆದಾಗ ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡು ವಾಸ್ತವಕ್ಕೆ ಬಂದೆ.

ನಾ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ಹೋಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಂದೆಯವರು ಬಂದು ಅದನ್ನು ಸಹಿಮಾಡಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ 

" ಅವನು ಕೂಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು, ನೀ ಯಾಕೆ ಎದ್ದು ಬಂದೆ? ನಿನ್ನ ಹೆಸರೇ ನಿನಗೆ ಮರೆತು ಹೋಯಿತಾ?" ಎಂದು ತಮಾಷೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಒಳನಡೆದರು.

ನಿಜಕ್ಕೂ ನನ್ನ ಹೆಸರನ್ನು ನಾನು ಮರೆತಿರುವನೇ ? ಇದಕ್ಕೆ ಯಾರು ಹೊಣೆ?

ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ಆದರೂ ನನ್ನನ್ನು ಕಟ್ಟಕಡೆಯದಾಗಿ ಕಾಡುವ ಯಕ್ಷಪ್ರಶ್ನೆ 

" ಹೆಸರಿನಲ್ಲೇನಿದೆ???!!!"

( ನನ್ನ ಹೆಸರೊಂದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು, ಮಿಕ್ಕಿದ್ದೆಲ್ಲವೂ ಇದೆ)